Goed van binnen

Dit geldt niet alleen voor onze kinderen, maar ook voor ons als ouders. Ook al schieten we soms uit onze slof en zeggen we dingen tegen onze kinderen (of partner) die we beter niet hadden kunnen zeggen, dan kunnen we onszelf nog steeds herpakken want uiteindelijk zijn ook wij goed van binnen.

Het is overigens een misvatting dat uitgaan van het goede betekent dat het kind zich van alles kan permitteren onder de vlag van 'alles mag'. We moeten nog steeds grenzen stellen aan het slechte gedrag van een kind, maar we moeten het slechte gedrag los zien van de aard van het kind.

Uitgaan van goedheid laat zien dat je de rol als leider van het gezin pakt. Hierdoor krijgt het kind het vertrouwen dat er iemand is die hem of haar op de goede kant op kan sturen als het een keer mis gaat.

Niet vergelijken

Kinderen reageren sterk op de reflectie die wij afgeven op ons kind zoals dat een broer of zus veel betere tafelmanieren heeft. Hiermee versterken we het beeld en het gedrag van het kind op een negatieve manier. Het is beter om te zeggen: 'Je bent een goed kind maar je hebt het nu even moeilijk. Ik ben hier om je er doorheen te helpen.' Hierdoor krijgen ze meer begrip voor hun eigen situatie en wordt het makkelijk emoties te reguleren en betere beslissingen te nemen.

Conflicten oplossen

Wanneer er een conflict ontstaat zijn er eigenlijk twee waarheden. We moeten dan nieuwsgierig zijn naar de waarheid van de tegenpartij. Wat is zijn of haar realiteit? Op deze manier voelen beide partijen zich gehoord wat zorgt voor een diepere en betere connectie. Bijvoorbeeld dat het de realiteit van de ouder is dat de schermtijd voorbij is. De realiteit van het kind is dat hij of zij boos is dat de televisie uitgaat. Het is dan als ouder de taak om tot een compromis te komen. Maar ook als er geen compromis mogelijk is (de tv moet echt uit omdat we weg moeten) is het nog steeds belangrijk te erkennen dat een kind daar boos over mag zijn.

Onze eerste taak is om een veilige omgeving voor onze kinderen te creëren. Zowel fysiek als mentaal. Als een kind fysiek wordt (slaan of schoppen) is het onze taak als ouder om in te grijpen en schade te voorkomen. Het is belangrijk om te bedenken dat kinderen soms kortsluiting hebben en daardoor geen goede beslissingen meer kunnen maken. Dit kan vermoeiend en ongemakkelijk zijn voor ons als ouders maar het is wel doodnormaal. We vertellen het kind niet wat ze niet moeten doen, maar wat wij doen als er een gevaarlijke situatie ontstaat.

Valideer het gevoel van het kind. Zeg niet 'Er is geen reden om boos te zijn', maar 'Ik zie dat je boos bent en dat snap ik'. Dat betekent niet dat het kind acuut zal stoppen met schreeuwen of huilen, maar op de langere termijn leert het kind emoties beter te reguleren.

Volgens Kennedy is het een mooi doel als een ouder leert om goed te worden in het 'repareren' van de relatie. Er zal altijd wel een keer iets misgaan maar je kan de vaardigheid ontwikkelen om terug te gaan naar je kind en je niet defensief op te stellen maar open te staan voor verbinding.

Een gezonde relatie is niet een afwezigheid van conflicten, maar waar conflicten op een goede manier worden opgelost. Het oplossen van conflicten kan zorgen voor een diepere connectie. Het is daarom belangrijk om goed te worden in het oplossen van conflicten.

Omgaan met teleurstellingen en tegenslagen

Je kind moet leren om om te gaan met teleurstellingen. Hierdoor wordt het weerbaar en kan hij of zij beter omgaan met tegenslagen. Als een kind dus zegt 'Iedereen heeft al een tand gewisseld in mijn klas, behalve ik...'. Antwoord dan niet met 'Maar jij bent heel goed in lezen!' Dus ga het slechte gevoel niet uit de weg door het te verbloemen met iets anders maar praat over het gevoel: 'Dat is vervelend. Ik snap dat het niet fijn voelt. Weet je, vroeger toen ik zo oud was als jou had ik hetzelfde...'

Hoe ga je om met slecht gedrag?

Gedragsproblemen zijn vaak een schreeuw om aandacht. Slecht gedrag is daarom zelden te fiksen in het heetst van de strijd. De connectie moet voortdurend gemaakt worden door meer een-op-een tijd en bevestiging dat het kind gezien en gewaardeerd wordt.

Je kan je kind zien als een soort van 'emotie bank' waar je soms wat van leent. Door bijvoorbeeld ze te vragen iets te doen waar ze geen zin in hebben. Of ze iets te ontkennen als ze daarom vragen zoals een ijsje voor ontbijt. Je moet er daarom voor zorgen dat deze bank goed gevuld is. Dit doe je door vaak de connectie met ze aan te gaan en ze aandacht te geven. Kennedy noemt dit 'connection capital' oftewel een kapitaal aan connecties.

Een strategie die zij aanraadt om dit connectie kapitaal op te bouwen is 'Play No Phone' (PNP) tijd. Dit wil zeggen dat je je telefoon weglegt en een tijd alleen aandacht hebt voor het kind. Je bent dan volledig aanwezig bij het kind en laat je niet afleiden door je telefoon (of tablet of laptop). Is kind lastig of brutaal? Dan vraagt dat om PNP tijd.

Als er een uitdaging aan zit te komen, bijvoorbeeld de televisie moet straks uit, bereid het kind daar dan op voor. Geef aan dat er een moeilijk moment aankomt en dat je snapt dat het kind best even boos is als de tv uit gaat. Door dit vaker te oefenen leert het kind beter om te gaan met dit soort momenten en de emotie te reguleren.

Het is belangrijk om gek te doen. Lachen verlaagt het stress hormoon. Probeer lastige situaties daarom op een grappige manier op te lossen.

Als je kind ergens mee zit dan kun je refereren naar jezelf (toen je bijvoorbeeld even oud was) waarin je met hetzelfde probleem worstelde en hoe je dat hebt opgelost. 'Heb ik je ooit verteld over die keer dat ik...'

Hoe zorg je ervoor dat je kind iets doet wat het liever niet wil doen?

Tegen je kind schreeuwen heeft geen zin omdat het kind dan in een soort overlevingsmodus komt en alle energie gebruikt om dat moment te doorstaan. Er is dan geen energie meer om de boodschap, die jij als ouder hebt, te verwerken.

Een favoriete truc van Kennedy om haar kinderen dingen te laten doen is de 'Close Your Eyes Hack'. Je wil bijvoorbeeld dat het kind zijn of haar schoenen aan doet. Je zegt dan 'Ik doe mijn ogen dicht en als ik ze weer open, kan ik het niet geloven dat mijn kind zijn schoenen aan heeft!' Hierdoor krijgt het kind het gevoel dat het de controle heeft in plaats van dat het verteld wordt wat te doen.

Driftbuien

Wanneer een kind een driftbui heeft kan het de emoties niet meer reguleren. Het is een biologische kwestie en geen daad van ongehoorzaamheid. Je moet tijdens een driftbui zelf kalm blijven en ervoor zorgen dat er geen gevaarlijke situaties ontstaan. Het is als ouder niet onze taak de driftbui te stoppen want we willen dat het kind dit zelf bepaalt. Een manier om om te gaan met driftbuien is om de onderliggende wens duidelijk te benoemen, bijvoorbeeld als het kind graag ijs wil voor ontbijt. Door dit uit te spreken voelt het kind zich gehoord en helpt het bij het kalmeren.

Zeg niet 'Stop met het gooien van speelgoed.' maar 'Ik laat niet toe dat je met speelgoed gooit.' Door 'Ik laat niet toe' te gebruiken laat je zien dat jij als ouder de controle hebt.

Veel families proberen conflicten te voorkomen door alles 'eerlijk' te verdelen tussen de kinderen. Door deze eerlijkheid na te streven creëer je echter alleen maar meer conflicten om dat de kinderen onderling op elkaar gaan letten of alles wel 'eerlijk' gaat.

Wanneer kinderen onderling ruzie hebben stuur er dan op aan dat ze het zelf oplossen. Hierdoor leren kinderen onderling compromissen te sluiten en problemen op te lossen.

Als kinderen ons een weerwoord geven of zich tegen ons afzetten dan willen ouders het liefst het contact verbreken. Wat het kind echter nodig heeft is iemand die moeite doet om opnieuw de connectie te maken. Als een kind brutaal of vervelend doet is dat eigenlijk een schreeuw om aandacht: "Begrijp je dan niet dat er iets groots gebeurd in mij waar ik geen controle over heb?"

Zeuren

Zeuren = een groot verlangen + hulpeloosheid. Wanneer een kind iets heel graag wil maar niet de controle heeft om invloed op de situatie uit te oefenen gaat het zeuren. Het zeuren is ook een soort van emotionele uitlaatklep. De beste manier om om te gaan met zeuren is om er een grapje over te maken. En als een kind iets vraagt met een zeurende toon geef dan het goede voorbeeld door voor te doen hoe je wil dat je kinderen iets vragen. 'Kun je dat boek alsjeblieft aangeven? Dank je wel, papa'.

Als een kind liegt

Ga niet op zoek naar een bekentenis. Probeer erachter te komen waarom het kind liegt en creëer een omgeving waar het kind de waarheid kan vertellen. Als een kind liegt, bijvoorbeeld 'Ik heb die lamp niet omgegooid want ik was in een andere kamer aan het spelen', dan kan dit een manier van het kind zijn om om te gaan met de schaamte. Het feit dat een kind de waarheid niet verteld is omdat de waarheid hard en eng is.

De leugen als een wens zien zorgt ervoor dat je kind het gevoel heeft dat jullie een team zijn en maakt de kans groter dat de volgende keer de waarheid wordt verteld.

Angst

Wanneer een kind bang is hebben wij als ouders de neiging om het kind te verbeteren en te zeggen dat iets helemaal niet spannend is, oftewel: 'jouw gevoel is verkeerd.' Het proberen te rationaliseren van een angst van een kind is nooit een succesvolle strategie. Je moet daarentegen meegaan in de angst van het kind, alsof je in het donkere gat met ze springt. Dan kun je oefenen met moeilijke situaties en valideer de angst van het kind door aan te geven dat het logisch dat ze ergens bang voor zijn.

Verlegen zijn

Een aarzelend of verlegen kind is geen probleem dat opgelost moet worden. Meestal zorgt de verlegenheid van het kind juist voor ongemakkelijkheid bij de ouders en niet bij het kind. Je moet het juist zien als dat je kind zelfverzekerd genoeg is om te bepalen wanneer het bijvoorbeeld mee gaat spelen met een groep kinderen. Je kan dan tegen je kind zeggen: "Jij weet zelf het beste wanneer je klaar bent om met je vriendjes mee te gaan spelen."

Eten

Kennedy haalt een methode van diëtist Ellyn Satter dat gaat als volgt: Het is de taak van de ouders om te bepalen wat er aangeboden wordt als eten. Het is de taak van de kind hoeveel het daar van op eet. Een andere tactiek is om het toetje niet achter te houden als een soort beloning, maar direct uit te serveren bij het avondeten. Hierdoor wordt het toetje minder 'spannend'.

Zelfvertrouwen

Zelfvertrouwen komt wanneer ouders het gevoel van het kind toelaten en daarmee kunnen verbinden. Ook de moeilijke emoties zoals verdriet, teleurstelling, jaloersheid en boos zijn moeten geaccepteerd en besproken worden. Je kind moet zich veilig voelen dat het zichzelf kan zijn, ongeacht de emotie.

Als je een kind een compliment wil geven focus dan voornamelijk op wat er in het kind gebeurt of het proces in plaats van op het eindproduct. 'Ik zie dat je andere kleuren hebt gebruikt voor deze tekening, vertel mij daar eens wat over.' of 'Hoe ben je op het idee gekomen om dit te maken?'. Hierdoor leert het kind meer over zichzelf dan dat je het kind leert te vissen naar complimentjes.